بی دماغی با نشاط از بسکه دارد جنگها

باده گردانده ست بر روی حریفان رنگها

غافلند ارباب جاه از پستی اقبال خویش

زیر پا بوده ست صدر آرایی اورنگها

وادی عشق است اینجا منزل دیگرکجاست

جز نفس در آبله دزدیدن فرسنگها

بی نیازی از تمیزکفر و دین آزاد بود

ازکجا جوشید یارب اختراع ننگها

زاهدان ، از شانه پاس ریش باید داشتن !

داء ثعلب بی پیامی نیست زین سر چنگها

تا نفس باقی ست باید باکدورت ساختن

درکمین آینه آبی ست وقف زنگها

چرب ونرمی هرچه باشد مغتنم بایدشمرد

آب و روغن چون پر طاووس دارد رنگها

هرچه ازتحقیق خوانی بشنو وخاموش باش

ساز ما بیرون تار افکنده است آهنگها

آخر این کهسار یک آیینه دل خواهد شدن

شیشه افتاده ست در فکر شکست سنگها

بیدل اسباب طرب تنبیه آگاهی ست ، لیک

انجمن پر غافل است ازگوشمال چنگها